lunes, 1 de noviembre de 2010

LA VIDA CONTINUA.........

La verdad que no sé por donde empezar pero son de esos días que me apetece compartir mis pensamientos más profundos con la gente. Aún esta en mi mente muchas veces el trágico accidente mortal que sufrió Xavi Novell (minutos antes estuve parado con él charlando ), sé que con él tan solo compartí un par de salidas o tres, pero era un chico que dejaba huella, a raíz de eso me compré una Mounta bike para intentar apartarme poco a poco de la bici de carretera, pero comprobé que la montaña no era lo mío.

Después en el 2010, cuando llevaba 2 meses saliendo en bici (después de 2,5 meses de paron por un pequeño accidente laboral), un día recibo la llamada de mi hermana diciendome que mi padre ha sido atropellado y que está en Urgencias y en observación. Fue un palo muy duro ver a mi padre con el rostro aterrorizado y la mirada pérdida, nunca lo había visto así, sé que no era para menos porque fue atropellado y el conductor/a se dió a la fuga y mi padre inconsciente en el suelo. Lo positivo que lo ha podido contar y ya no le queda ninguna secuela física, a raíz de lo acontecido decidió dejar la bicicleta.

En agosto de este año recibo una triste noticia de que un conocido y compañero de la bici ha sufrido una caída yendo en bici y puede ser que se quedé en una silla de ruedas. No he sacado fuerzas para acercarme a verlo cuando estaba en el hospital del Vall d'Hebron ni ahora que está haciendo la recuperación en la clinica Guzman. El sábado que viene irá en el coche de acompañamiento del club ciclista badabici, será un momento duro para él. Porque tendrá que ver como nosotros pedaleamos y él quizás no lo pueda hacer nunca más, ojala surja el milagro y contra todo pronostico de los médicos pueda recuperar la movilidad de las piernas aunque sea parcialmente.

Como dice el titulo del Post la vida continua...... y hay que saber valora la vida y vivirla al 100% sin excesos por supuesto que ponga en peligro nuestra salud. Ya no soy el mismo he cambiado, valoro la vida al 100% por encima de todas la cosas, he aprendido a escuchar más a la gente y a comprenderla. He conocido a gente nueva que me ha abierto más el horizonte y eso me ha ayudado a recobrar la ilusión de nuevo como antaño.

Espero seguir escribiendo en este pequeño espacio de internet porque eso querrá decir que estoy vivo fisicamente y espiritualmente.
Amigos os deseo a todos mucha salud para seguir pedaleando juntos!!!!!!!!!!!

5 comentarios:

  1. Ánimos Toni, la vida hay que disfrutarla y vivirla...siempre y no es un tópico. Cosas como lo de Xavi u otras historias similares hacen que nos replanteemos muchas cosas pero es cierto que acercarse más a la gente que apreciamos y poder disfrutar de muchas de las pequeñas cosas y los grandes momentos que nos da la vida junto a esta fantástica afición que tenemos yo creo que nos hace...felices y mejores personas. Hay un dicho italiano que dice ¿que estás viviendo si no sabes vivir?
    Saludos desde territorio Massai.

    ResponderEliminar
  2. - Grandisimo escrito Toni !!!!!!! La vida nos da palos continuamente , por eso hay que ganarle esta batalla !!!! Fuerza.......

    ResponderEliminar
  3. HOLA TONI,,

    En este enlace http://popriu.blogspot.com/2010/02/sortida-tranquila-amb-pluja-i-amb.html

    conoci a Francisco y le hize unas fotos te las puede quedar para darle un recuerdo.La verdad la vida es muy dura, tio.

    Salud es lo que yo digo.

    ResponderEliminar
  4. toni, la vida et pot donar molts pals, però només hi han dos camins, el d'enfonsar-te i acabar malament, o el d'aixecar el cap i continuar endavant.
    Per a mi només existeix la segona opció, ja que la primera no depara cap cosa bona.
    Anims Toni i a seguir endavant, segur que en Xavi així ho faria...

    ResponderEliminar
  5. la proximidad con la gente es algo q em encanta! ya me ves a mi q me paro ha charlar con: un pastor, un jubilado,.. gente solitaria q me voy encontrando en mis salidas!

    los compis de clase flipan cuando ven en el blog q he estado hablando media hora con un pastor y encima me hago una foto con él, q en medio de una salida de grupo en la todos almuerzan yo paso el tiempo con un jubilado de un pueblo vecino q me cuenta todo lo q ha vivido,...

    me gusta vivir el momento!!

    ResponderEliminar